اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی

اساس اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی همان اکسیداسیون آندی یا آندایزینگ است با این تفاوت که فرایند آندایزینگ در محلول اسیدی که برای محیط‌زیست خطرناک است؛ با ولتاژ سلول در محدوده 3 تا 50 ولت تا قبل از جرقه‌زنی انجام می‌شوند. اما فرایند PEO در یک حمام الکترولیتی محیط دوست قلیایی حاوی آلومینات، فلوراید، بورات، فسفات و سیلیکات با ولتاژی بالاتر از پتانسیل شکست دی‌الکتریک، در حد چند صد ولت صورت می‌گیرد که سبب رخ داد میکروتخلیه‌ها (پلاسما) می‌شود. این تخلیه‌های کوته‌عمر بخش مهم و ضروری فرایند هستند که امکان پیدایش پدیده‌ جرقه‌زنی روی سطح فلز را فراهم می‌کنند. رخداد شکست دی‌الکتریک و پدیده‌ جرقه‌زنی منجر به بسیاری از پدیده‌های فیزیکی (نظیر ذوب، کریستاله شدن، استحاله فازی در دماهای بالا و الکتروفورسیس)، شیمیایی (شیمی دما بالا و شیمی پلاسما) و همچنین فرایندهای الکتروشیمیایی می گردد. اين امر نه‌تنها اجازه تشکيل پوشش‌هايي از جنس اکسيد زيرلايه را مي‌دهد، بلکه امکان تشکيل اکسيدهاي پيچيده‌تر که حاوي عناصر موجود در الکتروليت هستند را نيز به وجود مي‌آورد. به‌طور مشخص ساختار همه‌ی پوشش‌های این فرایند شامل یک‌لایه سدی نازک که به سطح قویاً چسبیده با محدوده ضخامت کم بین 100 نانومتر تا 2 میکرومتر است و یک‌لایه اکسیدی سرامیکی مرکزی بالای لایه سدی یافت می‌شود که در طول فرایند توسط فرایند تخلیه پیوسته رشد می‌کند و درنهایت یک‌لایه با منافذ و تخلخل‌های پراکنده در پوشش تشکیل می‌شود. پارامترهای مختلفی بر فرایند PEO تاثیر می گذارند که ازجمله می-توان به ترکیب شیمیایی زیرلایه، ترکیب الکترولیت، دمای فرایند، زمان پوشش دهی و مشخصات منبع قدرت نظیر دانسیته جریان، ولتاژ، شکل موج، فرکانس و چرخه کاری اشاره کرد.
فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی همچنین با نام‌های اکسیداسیون ریز قوس، رسوب جرقه آندی، عملیات شیمیایی پلاسما آندی، آندایزینگ جرقه‌ای، اکسیداسیون تخلیه‌ای ریز قوس، اکسیداسیون آندی پلاسمایی و اکسیداسیون شیمیایی پلاسمایی نیز معرفی می‌شود.