ایمپلنت‌های پوشش‌دهی شده

کاشتنی‌ها نوعـی ابزارهای پزشـکی هستندکـه بـرای جایگزینی یا حمایت از یک ساختار زیستی آسیب‌دیده، تقویت و بهبود عملکرد یک عضو، در بخشی از بدن قرار داده می‌شـوند. با توجه به اینکه برهم¬کنش سلول‌ها با کاشتنی در فصل مشترک آن‌ها روی می‌دهد خواص سطحی کاشتنی‌ها بسیار حائز اهمیت است. تیتانیوم، منیزیم و برخی از آلیاژهای آن‌ها از جهت خواص ویژه نظیر استحکام بالا و دانسیته‌ی کم (استحکام ویژه بالا)، به‌عنوان بیومواد فلزی بسیار موردتوجه هستند، اما این فلزات برهم‌کنش و اتصال ضعیفی با بافت‌های سخت برقرار می‌کنند. فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) امکان ایجاد پوشش‌های نانوکامپوزیتی پایه اکسیدی(همراه با بیوسرامیک‌های زیست فعال به‌ویژه هیدروکسی آپاتیت)، با ویژگی‌هایی ازجمله مقاومت به خوردگی عالی، چسبندگی سطحی بسیار مناسب و مقاومت به سایش عالی را فراهم می‌کند. از مهم‌ترین مشخصه‌های کاشتنی‌های دندانی و ارتوپدی با پوشش‌های نانوکامپوزیتی ایجادشده به این روش بهبود زیست سازگاری و زیست فعالی، کاهش نرخ زیست تخریب­پذیری، ایجاد پایداری، تثبیت سریع‌تر کاشتنی و رهایش دارو به لحاظ ساختار متخلخل با حفرات میکرونی/نانویی و پراکنده آن است. وجود لایه متخلخل سبب تحریک و تهییج رشد سلول‌های استئوبلاستی و تسریع روند درمان می‌شود. لذا از لق شدن، عفونت، آماس و التهاب به جهت ثابت نبودن کاشتنی و حتی از تعویض مجدد به علت پس‌زدگی کاشتنی جلوگیری می‌شود.